"Ta książka otworzy Ci oczy i wbije nóż w serce"

- Jon Rappoport, amerykański reporter śledczy nominowany do nagrody Pulitzera

Smedley D. Butler zaciągnął się do amerykańskiej piechoty morskiej w 1898 roku. Po awansie na generała dywizji w 1931 r. został niemalże postawiony przed sądem wojennym. Przeszedł na emeryturę. Wstąpił do Ligi Przeciwko Wojnie i Faszyzmowi. Napisał książkę War is a Racket! (ang. Wojna to Przekręt!).

Oto fragment przemówienia, które wygłosił w 1933 roku. Przedstawia on wyjątkową perspektywę lojalnego żołnierza, który widzi w wojnie coś więcej niż tylko podejście nacjonalistyczne czy patriotyczne:

"Nie poszedłbym ponownie na wojnę, jak to już czyniłem, by chronić jakąś marną inwestycję bankierów. (…) W 1914 roku pomogłem uczynić Meksyk, a zwłaszcza Tampico, miejscem bezpiecznym dla amerykańskich interesów naftowych. Pomogłem uczynić Hawaje i Kubę przyzwoitymi miejscami do gromadzenia dochodów przez chłopców z National City Bank. Pomogłem stłamsić pół tuzina republik środkowoamerykańskich dla korzyści Wall Street. Historia tego przekrętu jest długa. Pomogłem oczyścić Nikaraguę dla międzynarodowego domu bankowego Brown Brothers w latach 1909–1912. W 1916 roku otworzyłem Republikę Dominikańską dla amerykańskich interesów cukrowych. W Chinach pomogłem dopilnować, aby Standard Oil działał bez przeszkód. W tych latach miałem, jak mawiają chłopcy z zaplecza, "niezły ubaw". Zostałem nagrodzony odznaczeniami, medalami i awansami. Patrząc na to z perspektywy czasu, mam wrażenie, że mogłem dać Alowi Capone kilka wskazówek. Jego największym dokonaniem było prowadzenie swojej szajki w trzech okręgach. Ja działałem na trzech kontynentach".

- Smedley D. Butler
Generał dywizji, United States Marines
(w stanie spoczynku, 1935 rok)

Poniżej fragment książki:

"Wojna to przekręt. Zawsze tak było. Jest prawdopodobnie najstarszym, najbardziej dochodowym i z pewnością najokrutniejszym przekrętem. Jedynym, który ma zasięg międzynarodowy. Jedynym, w czasie trwania którego, zyski liczone są w dolarach, a straty w ludziach.
Cały ten przekręt najlepiej opisać, jak sądzę, jako coś, co nie jest tym, czym wydaje się być, w opinii większości ludzi. Tylko niewielka grupa „wewnątrz” wie, o co w tym wszystkim chodzi. Wojna jest prowadzona dla dobra nielicznych, kosztem bardzo wielu. Na wojnie tylko kilka osób zbija ogromne fortuny..."

Gdyby Polska była dziś suwerennym krajem, ta pozycja stanowiłaby podstawę kanonu lektur obowiązkowych.

W wyniku szerokiego zainteresowania, jakie wzbudziła moja metoda wychowania dzieci, wydano pewne książki, które mogą się wydawać Czytelnikom autorytatywnymi wykładami systemu Montessori. Pragnę zdecydowanie stwierdzić, że niniejsza praca jest jedynym autentycznym podręcznikiem metody Montessori, a jedynymi innymi autentycznymi lub autoryzowanymi moimi pracami są Metoda Montessori i Antropologia Pedagogiczna.

dr Maria Montessori

***

Dzieci muszą rosnąć nie tylko w ciele, ale także rozwijać się w duchu, a matka pragnie śledzić tajemniczą podróż duchową ukochanego dziecka, które jutro będzie inteligentnym, boskim stworzeniem, dorosłym człowiekiem.

Aż do dnia dzisiejszego małe dziecko nie otrzymało racjonalnej pomocy w wypełnieniu tego żmudnego zadania. Jeśli chodzi o rozwój psychiczny dziecka, znajdujemy się w okresie równoległym do tego, w którym życie fizyczne pozostawione było na łasce przypadku i instynktu – w okresie, w którym śmiertelność niemowląt była plagą.

To właśnie za pomocą naukowych i racjonalnych środków musimy ułatwić tę wewnętrzną pracę psychicznego przystosowania, która ma się dokonać w dziecku. Pracę, która w żadnym wypadku nie jest tym samym, co „jakakolwiek fizyczna praca lub produkcja”. Jest to cel, który leży u podstaw mojej metody wychowania i z tego powodu niektóre zasady, które w niej wyrażam, wraz z tą częścią, która dotyczy techniki ich praktycznego zastosowania, nie mają charakteru ogólnego, lecz odnoszą się do szczególnego przypadku dziecka w wieku od trzech do siedmiu lat, tj. do potrzeb formacyjnego okresu życia.

Moja metoda jest naukowa, zarówno w swej istocie, jak i w swym celu. Służy ona osiągnięciu bardziej zaawansowanego etapu postępu, nie tylko w kierunkach materialnych i fizjologicznych. Jest to próba dokończenia kursu, który higiena już obrała, ale dotąd został przyjęty jedynie przy leczeniu zaniedbań od strony fizycznej.

dr Maria Montessori

Zapraszamy do wysłuchania niezwykłych przygód o życiu szpiega w fascynującym audiobooku "Moje przygody w roli szpiega". Poznaj historię Roberta Baden-Powella - pomysłodawcy idei skautingu i harcerstwa, który swoją pasją i determinacją zmienił świat! Dzięki jego zaangażowaniu i wizji powstał niesamowity ruch, który do dziś rozwija się i inspiruje młodych ludzi do poznawania świata, poszerzania umiejętności oraz dbania o innych.

Usiądź wygodnie i wsłuchaj się w opowieść o niesamowitych przypadkach z życia tego wyjątkowego człowieka. Pozwól się porwać niezwykłej opowieści człowieka, którego koncepcje stały się fundamentem dla budowy charakterów młodych ludzi na całym świecie.

Szpiedzy są jak duchy - wydaje się, że ludzie mieli ogólne przeświadczenie, że takie osoby mogą istnieć, ale jednocześnie nie wierzyli w ich istnienie - ponieważ nigdy ich nie widzieli i rzadko spotykali kogoś, kto miał z nimi styczność. Jednakże jeśli chodzi o szpiegów, mogę stwierdzić opierając się na mojej własnej wiedzy, że istnieją, i to w bardzo dużej liczbie, nie tylko w Anglii, ale w każdej części Europy.

Tak jak w przypadku duchów, każde zjawisko, którego ludzie nie rozumieją, od nagłego trzasku w spokojny dzień, do skrzypienia szafy o północy, ma alarmujący wpływ na nerwowe umysły, tak samo o szpiegu mówi się z nadmiernym niepokojem i odrazą, ponieważ jest on w pewnym sensie czarownikiem, bytem z pogranicza.

Pierwszym krokiem powinno być wyzbycie się przekonania, że każdy szpieg musi być takim podłym i nikczemnym człowiekiem, za jakiego się go powszechnie uważa. Często jest on zarówno sprytny, jak i odważny...

Pierwszym krokiem powinno być wyzbycie się przekonania, że każdy szpieg musi być takim podłym i nikczemnym człowiekiem, za jakiego się go powszechnie uważa. Często jest on zarówno sprytny, jak i odważny...

Kiedy skończysz czytać PRZEDSIĘBIORSTWO AIDS, zrozumiesz, dlaczego wirus łączony z AIDS jest stosunkowo nieszkodliwym intruzem, którego wykorzystano w sytuacji sztucznie stworzonej przez człowieka. Poznasz prawdziwą naturę zagrożeń dla układu odpornościowego, które dotykają nas wszystkich. Zrozumiesz, dlaczego epidemia AIDS i inne epidemie, które z pewnością nastąpią, nie ustąpią, dopóki człowiek nie zmieni swojego nastawienia. Poznasz prawdę, zmienisz zdanie i uwolnisz się. W książce PRZEDSIĘBIORSTWO AIDS ujawniona zostaje ludzka chciwość pieniędzy i władzy oraz przedstawione jest to, jak sieć „starego lobby” ingeruje w działanie federalnie regulowanych amerykańskich instytucji badawczych, których liderów za ten stan rzeczy okrywa hańba. W dzisiejszym świecie jest tylko około dwustu naukowców, którzy rozumieją swoisty język i symbole hermetycznej i tajemniczej dziedziny nauki – wirusologii. Ze sterylnych i odizolowanych sanktuariów ci „kapłani wirusologii” nakreślili własne interpretacje „Wyższej Wiedzy” w odniesieniu do świata Natury. Ci nieliczni szafarze wiedzy poinformowali miliony lekarzy na świecie o tym, jaki jest ich zdaniem prawdziwy stan rzeczy w kwestii choroby zwanej AIDS. Oślepili nas swoimi egzotycznymi symbolami i relikwiarzem swych „laboratoriów”! Oślepili nas pod kątem dostrzegania oczywistych uwarunkowań środowiska, w którym codziennie jesteśmy zanurzeni. Jednak to właśnie załamanie się dynamicznej równowagi w stale otaczających nas środowiskach powoduje osłabienie naszego układu immunologicznego. Osiągnięto dla AIDS masę krytyczną. Rappoport dokumentuje te wydarzenia. SPIS TREŚCI: AIDS INC. – PRZEDSIĘBIORSTWO AIDS: NOTATKA AUTORA WSTĘP PRZEDSIĘBIORSTWO AIDS. WPROWADZENIE OD AUTORA CZĘŚĆ PIERWSZA. NIEUDOWODNIONA EPIDEMIA AIDS ROZDZIAŁ PIERWSZY. AIDS W TELEWIZJI ROZDZIAŁ DRUGI. NIEZNANY POWÓD ŚMIERTELNOŚCI ROZDZIAŁ TRZECI. CZY DOŚWIADCZENIE WIĘZIENNE MOŻE SPOWODOWAĆ AIDS? ROZDZIAŁ CZWARTY. CHEMICZNA ODMIANA AIDS ROZDZIAŁ PIĄTY. KTO WYLANSOWAŁ POPPERSA? ROZDZIAŁ SZÓSTY. NARKOTYKI I AIDS: WYWIAD Z OSOBĄ ZARZĄDZAJĄCĄ KLINIKĄ TERAPII AIDS ROZDZIAŁ SIÓDMY. LATA ANTYBIOTYKOTERAPII: WIĘCEJ NA TEMAT CHEMICZNYCH ŹRÓDEŁ AIDS ROZDZIAŁ ÓSMY. PESTYCYDY I DUMPING NARKOTYKOWY W TRZECIM ŚWIECIE: CZY TO AIDS? ROZDZIAŁ DZIEWIĄTY. WPROWADZENIE AZT ROZDZIAŁ DZIESIĄTY. NIEDOŻYWIENIE PRZY AIDS ROZDZIAŁ JEDENASTY. FAŁSZYWE STUDIUM PRZYPADKU: AIDS W UGANDZIE ROZDZIAŁ DWUNASTY. CZY TO WIRUS HIV POWODUJE CHOROBĘ? ROZDZIAŁ TRZYNASTY. PNEUMOCYSTOZA, GŁÓWNY OBJAW AIDS ROZDZIAŁ CZTERNASTY. MIĘSAK KAPOSIEGO. ROZDZIAŁ PIĘTNASTY. WYWIAD Z BIOLOGIEM MOLEKULARNYM: CZY TO HIV POWODUJE AIDS? ROZDZIAŁ SZESNASTY. WYWIAD Z PETEREM DUESBERGIEM: CZY HIV POWODUJE AIDS? ROZDZIAŁ SIEDEMNASTY. DEMENCJA AIDS I PSYCHIATRZY ROZDZIAŁ OSIEMNASTY. WYWIAD Z DOKTOREM JOSEPHEM SONNABENDEM

Przesłanie Boskiej Iliady zajmuje we wszechświecie Waltera Russella specjalne, najważniejsze miejsce. To pozycja rzutująca na całą jego późniejszą twórczość, która następnie będzie przez niego wielokrotnie przywoływana w innych publikacjach. Wydana w 1950 roku zawiera treść i interpretację objawień, których Autor doświadczał regularnie od najwcześniejszych lat, w szczególności zaś treść najdłuższego z nich, mającego miejsce w maju 1921 roku. To niezwykłe uniesienie trwało nieprzerwanie przez 39 dni i wpłynęło na całe późniejsze życie tego niezwykłego artysty. W jego wyniku zaznał, jak sam twierdził, pełni „Kosmicznej Świadomości”, stanu nadświadomości i wszechwiedzy znakomicie opisanego przez Richarda Maurice’a Bucke’a (1903), w którym zgłębił tajemnice odwiecznego uniwersalnego prawa natury, budowy wszechświata, roli człowieka we wszechświecie, zagadnień fizycznych, astronomicznych i metafizycznych, których spisaniu wedle kryteriów i aparatu pojęciowego współczesnej nauki poświęcił większość późniejszego życia twórczego i naukowego. Jego wizja na łamach New York Times’a została określona mianem Dwukierunkowego Wszechświata Waltera Russella i stała się źródłem polemiki i dyskusji z powszechnymi przekonaniami i naukowymi paradygmatami, gdyż opisywane przez Russella właściwości materii okazywały się inne niż te na które wskazywała akademicka nauka i chociażby Tablica Mendelejewa. Jest to druga książka spośród bogatego i różnorodnego dorobku Waltera Russella, którą mamy zaszczyt przedstawić polskim Czytelnikom jako pierwsi w Polsce.

Dorobek Waltera Russella był w Stanach Zjednoczonych przedmiotem zróżnicowanego odbioru, zarówno krytyki oraz akceptacji. Za dokonania naukowe, w szczególności dotyczące budowy materii i izotopów wodoru, otrzymał on tytuł doktora Amerykańskiej Akademii Nauk. Jego koncepcje filozoficzne i humanistyczne łączą się z wiedzą, którą przedstawiał w wysoce kunsztownej formie, za pomocą pięknych diagramów oraz bardzo precyzyjnych pojęć, balansując na granicy pięknego, poetyckiego języka oraz ścisłych pojęć naukowej terminologii.

Niniejsza pozycja jest już dojrzałym owocem ekspresji artystycznej i filozoficznej Autora, która stanowi fundament założonego przez niego wraz z małżonką Lao Russell (wcześniej znanej jako Daisy Stebbing) University of Science and Philosophy, będącego międzynarodowym centrum kulturalnym i artystycznym, miejscem wykładów, spotkań i przestrzenią twórczą, pełniącą również funkcje ekspozycyjne dla dorobku Waltera Russella.

Bogactwo spuścizny postaci tak wszechstronnej, przedsiębiorczej i twórczej a jednocześnie silnie podkreślającej potrzebę moralnej przemiany Stanów Zjednoczonych i świata, jest tak ogromne, że wydaje sie niezrozumiałym dlaczego aż dotąd zupełnie umknęło polskim wydawcom i polskim historykom nauki i sztuki. Nic to dziwnego jeśli tylko zdamy sobie sprawę z tego, że pierwsza rzetelna biografia Russella powstała dopiero po ponad pięćdziesięciu latach od jego śmierci. Z tym większą radością przedstawiamy Państwu kolejną w dorobku Waltera Russella pozycję, która mimo upływu czasu wciąż intryguje, niezmiennie stawiając Czytelnika w owym przyjemnym intelektualnym zakłopotaniu, które być może pozwoli mu na spojrzenie na kwestie najważniejsze z zupełnie innej, nowej, a być może nawet i lepszej perspektywy.

Niewątpliwie takie są intencje Waltera Russella. Intencją wydawcy jest natomiast zainteresowanie Czytelników w Polsce postacią inspirującą, charyzmatyczną i niezwykłą, której dorobek stanowi ważny filar jakości na której zbudowano moralną i przemysłową wielkość Stanów Zjednoczonych XX. wieku oraz zachęcenie ich do dalszych samodzielnych poszukiwań. W kontraście z kolonialistyczną naturą tego kraju, ludzi budujących Amerykę cechowały także postawy pełne humanistycznych ideałów, twórczego wysiłku, pracy nad samodoskonaleniem i wiary

w osiągnięcie postawionych sobie, ambitnych i szlachetnych celów. Postawy, które stanowią źródło idei amerykańskiego dobrobytu i które, z niezrozumiałych przyczyn, są wciąż skryte w cieniu wszędobylskiej popkultury, z którą nierzadko głównie kojarzymy dziś Amerykę, a która tak często pozbawiona jest cnót. Jednak, jak to zwykle bywa, do źródeł droga wiedzie pod prąd. A czy warto płynąć akurat tą rzeką? Odpowiedź na to pytanie pozostawiamy naszym drogim Czytelnikom.

Proste Metody Sabotażu to podstawa do szkolenia ruchu oporu w krajach okupowanych w czasie II Wojny Światowej, stworzona przez aliantów - stanowi obecnie cenny dokument źródłowy o wartości historycznej i poznawczej.

Z WPROWADZENIA:

Celem tego opracowania jest scharakteryzowanie prostego sabotażu, nakreślenie jego możliwych skutków oraz przedstawienie sugestii dotyczących jego inicjowania i przeprowadzania.

Sabotaż obejmuje zarówno wysoce techniczne działania typu coup de main, które wymagają szczegółowego planowania i wykorzystania specjalnie wyszkolonych agentów, jak i niezliczone proste działania, które może wykonać zwykły obywatel-sabotażysta. Niniejsze opracowanie dotyczy przede wszystkim tego drugiego typu działań. Prosty sabotaż nie wymaga specjalnie przygotowanych narzędzi czy sprzętu, może być wykonywany przez zwykłego obywatela, który może, ale nie musi działać indywidualnie, bez konieczności aktywnego powiązania ze zorganizowaną grupą. Jest on przeprowadzany w taki sposób, aby wiązał się z minimalnym niebezpieczeństwem uszkodzenia
ciała, wykrycia i odwetu.

Tam, gdzie w grę wchodzi zniszczenie, bronią obywatela-sabotażysty są sól, gwoździe, świece, kamyki, nici lub inne materiały, których posiadania można się spodziewać po nim, jako właścicielu domu lub pracowniku w jego konkretnym zawodzie. Jego arsenał to półka w kuchni, sterta śmieci, jego własny zestaw narzędzi i zapasów. Narzędziami jego sabotażu są zazwyczaj przedmioty, do których ma normalny i niepozorny dostęp w życiu codziennym.

Drugi rodzaj prostego sabotażu nie wymaga żadnych narzędzi niszczących i jeśli w ogóle powoduje szkody fizyczne, to w sposób wysoce pośredni. Opiera się on na uniwersalnych możliwościach podejmowania błędnych decyzji, przyjmowania postawy braku współpracy i nakłaniania innych do pójścia w swoje ślady. Podjęcie błędnej decyzji może być po prostu kwestią umieszczenia narzędzi w niecodziennym miejscu zamiast we właściwym.

Brak współpracy może prowadzić do choćby tworzenia nieprzyjemnej sytuacji wśród współpracowników, wdawaniu się w kłótnie lub okazywaniu obojętności i głupoty. Ten aspekt działalności, czasami określany jako "czynnik ludzki", jest często odpowiedzialny za wypadki, opóźnienia i ogólne utrudnienia nawet w normalnych warunkach.

Potencjalny sabotażysta powinien odkryć, jakie rodzaje błędnych decyzji i działań są zwykle spotykane w tego rodzaju pracy, a następnie powinien obmyślić swój sabotaż tak, aby powiększyć ten "margines błędu".

Proste Metody Sabotażu to podstawa do szkolenia ruchu oporu w krajach okupowanych w czasie II Wojny Światowej, stworzona przez aliantów - stanowi obecnie cenny dokument źródłowy o wartości historycznej i poznawczej.

Z WPROWADZENIA:

Celem tego opracowania jest scharakteryzowanie prostego sabotażu, nakreślenie jego możliwych skutków oraz przedstawienie sugestii dotyczących jego inicjowania i przeprowadzania.

Sabotaż obejmuje zarówno wysoce techniczne działania typu coup de main, które wymagają szczegółowego planowania i wykorzystania specjalnie wyszkolonych agentów, jak i niezliczone proste działania, które może wykonać zwykły obywatel-sabotażysta. Niniejsze opracowanie dotyczy przede wszystkim tego drugiego typu działań. Prosty sabotaż nie wymaga specjalnie przygotowanych narzędzi czy sprzętu, może być wykonywany przez zwykłego obywatela, który może, ale nie musi działać indywidualnie, bez konieczności aktywnego powiązania ze zorganizowaną grupą. Jest on przeprowadzany w taki sposób, aby wiązał się z minimalnym niebezpieczeństwem uszkodzenia
ciała, wykrycia i odwetu.

Tam, gdzie w grę wchodzi zniszczenie, bronią obywatela-sabotażysty są sól, gwoździe, świece, kamyki, nici lub inne materiały, których posiadania można się spodziewać po nim, jako właścicielu domu lub pracowniku w jego konkretnym zawodzie. Jego arsenał to półka w kuchni, sterta śmieci, jego własny zestaw narzędzi i zapasów. Narzędziami jego sabotażu są zazwyczaj przedmioty, do których ma normalny i niepozorny dostęp w życiu codziennym.

Drugi rodzaj prostego sabotażu nie wymaga żadnych narzędzi niszczących i jeśli w ogóle powoduje szkody fizyczne, to w sposób wysoce pośredni. Opiera się on na uniwersalnych możliwościach podejmowania błędnych decyzji, przyjmowania postawy braku współpracy i nakłaniania innych do pójścia w swoje ślady. Podjęcie błędnej decyzji może być po prostu kwestią umieszczenia narzędzi w niecodziennym miejscu zamiast we właściwym.

Brak współpracy może prowadzić do choćby tworzenia nieprzyjemnej sytuacji wśród współpracowników, wdawaniu się w kłótnie lub okazywaniu obojętności i głupoty. Ten aspekt działalności, czasami określany jako „czynnik ludzki”, jest często odpowiedzialny za wypadki, opóźnienia i ogólne utrudnienia nawet w normalnych warunkach.

Potencjalny sabotażysta powinien odkryć, jakie rodzaje błędnych decyzji i działań są zwykle spotykane w tego rodzaju pracy, a następnie powinien obmyślić swój sabotaż tak, aby powiększyć ten „margines błędu”.